Duyu bütünleme terapisi (DBT), bireylerin çevrelerinden gelen duyusal bilgileri (görme, işitme, dokunma, tatma, koklama, denge, hareket gibi) işlemekte ve bu bilgilere uygun tepkiler vermekte zorlandığı durumları ele alan bir terapi yöntemidir. Bu terapi, özellikle otizm, duyusal işlemleme bozukluğu, dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB), öğrenme güçlükleri ve diğer gelişimsel bozuklukları olan bireylerde sıkça kullanılır.
Duyu bütünleme terapisinin temel amacı, bireylerin duyusal uyaranlara karşı uygun tepkiler geliştirmelerine ve günlük yaşamda daha iyi işlev göstermelerine yardımcı olmaktır. Bu terapi, duyusal sistemlerin düzgün çalışmadığı durumlarda, bireylerin duyusal bilgileri daha iyi işlemelerine ve organize olmalarına destek sağlar.
Duyu bütünleme zorlukları olan bireyler çevrelerindeki duyusal uyaranlara aşırı hassas olabilirler (hiper-duyarlılık) ya da yeterince tepki veremeyebilirler (hipo-duyarlılık). Örneğin:
Duyu bütünleme terapisi, özel olarak tasarlanmış bir ortamda bir ergoterapist (iş ve uğraşı terapisti) tarafından uygulanır. Bu terapi ortamı, çeşitli duyusal uyaranları barındırır ve çocuğun bu uyaranlara karşı uygun şekilde tepki vermesini teşvik eden aktiviteler içerir. Örnek olarak:
Düzenli duyu bütünleme terapisi, bireyin duyusal bilgileri daha iyi işlemesine yardımcı olabilir. Bu terapinin olası olumlu etkileri şunlardır:
Duyu bütünleme terapisi, genellikle aşağıdaki gruplara önerilir:
Bu terapi, bireyin ihtiyaçlarına uygun olarak kişiselleştirilir ve her birey için farklı uygulamalar içerebilir. Amaç, duyusal uyaranlarla başa çıkma kapasitesini geliştirmek ve günlük yaşamda işlevselliği artırmaktır.